Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Επώαση – Εκκόλαψη




Εμβρυο μιας εβδομαδας








Όλοι σχεδόν όσοι ασχολούνται με διάφορα πτηνά δεν αποφεύγουν τον πειρασμό να εκκολάψουν τα αυγά από τα διάφορα είδη που εκτρέφουν.
Αρκετά είδη με τις κατάλληλες συνθήκες κλωσάνε τα αυγά τους και εκτρέφουν τους νεοσσούς τους, άλλα με επιτυχία και άλλα όχι.
Έτσι είναι αναπόφευκτη η χρήση εκκολαπτικών μηχανών. Οι εκκολαπτικές μηχανές χρησιμεύουν για την δημιουργία των ιδανικών συνθηκών που επιτρέπουν στα γονιμοποιημένα αυγά να συνεχίσουν την εμβρυϊκή τους ανάπτυξη που έχει ήδη αρχίσει πριν την ωοτοκία, μέχρι την εκκόλαψη του νεοσσού.Αλλά για να μπορέσει να συμβεί αυτό, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο πλέον σημαντικός αρχικός και βασικός παράγοντας που χρήζει της προσοχής μας είναι πάντα το αυγό.
Όχι μόνο το αυγό πρέπει φυσικά να είναι γονιμοποιημένο για να έχουμε εκκόλαψη, αλλά εάν θέλουμε να έχουμε το άριστο ποσοστό εκκολάψεως, θα πρέπει να δοθεί προσοχή σε όλο τον κύκλο από τον σχηματισμό του αυγού στην μητέρα έως την γέννα του. Για τον λόγο αυτό πρέπει να ακολουθήσουμε με προσοχή τις κατωτέρω οδηγίες:
- Να μην χρησιμοποιούμε αυγά αγορασμένα από την αγορά για θρεπτικό σκοπό, αλλά αυγά μαζεμένα από κοτέτσια, όπου ζούνε παραγωγικά ώριμα, όχι πολύ νεαρά ή γέρικα, αλλά υγιή και καλοταϊσμένα πτηνά και όπου ο αριθμός των αρσενικών είναι ανάλογος των θηλυκών για να έχουμε ικανό ποσοστό γονιμοποιημένων αυγών. Ακολουθούν ενδεικτικές παραγωγικές ηλικίες και αναλογίες αρσενικών θηλυκών:


Παραγωγική ωριμότητα


 Αναλογία
Είδος αυγού
Αρσενικό
Θηλυκό
Αρσενικών
Θηλυκών
Ορτύκι
60 μέρες
50 μέρες
1
3
Κότα
6/8 μήνες
6/8 μήνες
1
10
Πέρδικα
10/12 μήνες
10/12 μήνες
1
1
Φασιανός
6/7 μήνες
6/7 μήνες
1
7
Φραγκόκοτα
8/10 μήνες
8/10 μήνες
1
2
Πάπια
8 μήνες
4 μήνες
1
4
Γαλοπούλα
7 μήνες
7 μήνες
1
10
Χήνα
8 μήνες
7μήνες
1
4


- Να αποφεύγουμε αυγά από αιμομικτικά πτηνά, διότι αυτό θα συνεπάγεται αυγά που θα περιέχουν αδύναμα έμβρυα που πιθανόν θα ψοφήσουν.
- Να συνηθίσουμε τα πτηνά να γεννάνε σε φωλιές και όχι στο έδαφος όπου τα αυγά μπορεί να λερωθούν ή να μολυνθούν. Τοποθετούμε τις φωλιές σε σκιερό μέρος και τις διατηρούμε καθαρές.
- Η γονιμότερη περίοδος των πτηνών αντιστοιχεί στην πιο φωτεινή, δηλαδή από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο, αλλά η θερμοκρασία του περιβάλλοντος πρέπει να κυμαίνεται από 16ο C  έως 24ο C, ενώ η σχετική υγρασία μεταξύ 55% και 75%.
- Να αποφεύγουμε την έκθεση των αυγών στον ήλιο ή την αποθήκευσή τους σε ζεστά σημεία, διότι έτσι αρχίζει η εμβρυοβλάστηση τους πολύ πριν τοποθετηθούν στην εκκολαπτική μηχανή η οποία μπορεί και να διακοπεί με καταστροφικά αποτελέσματα και θάνατο του εμβρύου, ειδικά εάν υπάρξει και μία μικρή περίοδος αποθήκευσης πριν την τοποθέτησή τους στην εκκολαπτική.
- Να μαζεύουμε τα αυγά με καθαρά χέρια τουλάχιστον 4 φορές την ημέρα και να τα τοποθετούμε σε κατάλληλο χώρο όρθια με την μύτη τους προς τα κάτω. Σε πολύ ζεστό ή πολύ κρύο καιρό πρέπει να μαζεύουμε τα αυγά κάθε μία ώρα.
- Στο τέλος κάθε ημέρας δεν θα πρέπει να μένουν αυγά στις φωλιές και αυτές θα πρέπει να απομονώνονται για να μην τις λερώνουν τα πτηνά το βράδυ, και να ξανανοίγουν το επόμενο πρωί.
- Να μαζεύουμε τα αυγά όσο πιο σύντομα μετά την γέννα, χωρίς να τα κουνάμε ή να τα χτυπάμε μεταξύ τους, και θα πρέπει να χωρίζονται σύμφωνα με το μέγεθος, το σχήμα, το βάρος και το είδος των πόρων τους. Τα αυγά θα πρέπει να είναι μεσαίου μεγέθους, ούτε πολύ μεγάλα ούτε πολύ μικρά, να έχουν κανονικό σχήμα ούτε πολύ στρογγυλευμένα ούτε πολύ μυτερά, με μικρούς πόρους, και γενικά να μην διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Τα αυγά πρέπει να καθαρίζονται χωρίς την χρήση νερού. Κατ’ εξαίρεση πολύ βρώμικα αυγά εάν είναι τελείως απαραίτητο να τοποθετηθούν στην εκκολαπτική θα πρέπει ή να ξύνονται ελαφρά με κάποιο γυαλόχαρτο ή να πλένονται σε νερό με μεγαλύτερη θερμοκρασία από το αυγό ούτως ώστε να μην εισχωρήσουν μικρόβια από τον εξωτερικό φλοιό του αυγού στο εσωτερικό του.
- Μετά την διαλογή των αυγών θα πρέπει να αποθηκεύονται (με την μύτη κάτω) για 24 ώρες τουλάχιστον σε κάποιο χώρο με σταθερή θερμοκρασία 15ο με 18ο C και σχετική υγρασία μεταξύ 70% και 75%. Μετά από τα ανωτέρω τα αυγά είναι έτοιμα να τοποθετηθούν στην εκκολαπτική μηχανή.
Για να έχουμε άριστη εκκόλαψη τα αυγά δεν πρέπει να αποθηκεύονται πλέον των 6-7 ημερών από την ωοτοκία.
Εάν χρησιμοποιήσουμε αυγά που έχουν αποθηκευτεί για παραπάνω από 7 ημέρες, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συμβούν τα εξής:
• Να μην γίνει η εκκόλαψη με αποτέλεσμα να ψοφήσει το πουλί στο αυγό.
• Το έμβρυο να μην ωριμάσει.
• Η εκκόλαψη να γίνει με καθυστέρηση ή με διακοπές και οι νεοσσοί αν βγουν να είναι αδύνατοι ή παραμορφωμένοι.
• Μερικοί νεοσσοί μπορεί να καταφέρουν να σπάσουν το κέλυφος, αλλά θα είναι αδύναμα να βγουν από το αυγό και μένοντας εγκλωβισμένα να ψοφήσουν.
• Το γονιμοποιημένο αυγό δεν θα προχωρήσει στην δημιουργία του εμβρύου με αποτέλεσμα μεγάλου αριθμού κλούβιων αυγών.
• Δημιουργία κατώτερης ποιότητας νεοσσών.
Σχετικά με τα κλούβια αυγά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εκραγούν μέσα στην εκκολαπτική μηχανή με αποτέλεσμα να βρωμίσουν και τα καλά αυγά αλλά και το εσωτερικό της μηχανής που χρειάζεται άμεση επέμβαση, καλό καθαρισμό και απολύμανση.
Φρέσκα αυγά συνεπάγονται κανονικότερη εκκόλαψη και υγιέστερους νεοσσούς.
Αυγά που πρέπει να τοποθετούνται στην εκκολαπτική
Ενδεικτικό σχήμα, μέγεθος και βάρος των αυγών που πρέπει να τοποθετούνται στην εκκολαπτική μηχανή εμφαίνονται στον παρακάτω πίνακα για εκκολαπτικές μηχανές χωρητικότητας 40 και 120 αυγών αντιστοίχως.
Φυσικά υπάρχουν και εκκολαπτικές μηχανές με πολύ μεγαλύτερη χωρητικότητα, αλλά τα ανωτέρω μεγέθη είναι αρκετά ικανοποιητικά για τον ερασιτέχνη.
Είναι πρακτικότερο, αν και όχι οικονομικότερο, αντί να χρησιμοποιούμε μία εκκολαπτική μηχανή μόνο, με χωρητικότητα 300 αυγών να επιλέγουμε δύο μηχανές των 160 αυγών, έτσι σε περίπτωση κάποιας βλάβης να μην καταστρέφονται όλα τα υπό εκκόλαψη αυγά αλλά να μπορούμε να συνεχίσουμε την εκκόλαψη σε μία εκκολαπτική με τα πιο ενδιαφέροντα είδη.                                                  




Ενδεικτ. χωρητικότης 

Ενδεικτικές διαστάσεις
Ενδεικτικό βάρος
40άρας μηχανής
120άρας μηχανής
Είδος αυγού
ΔιάμετροςΧ Ύψος (χιλ.)
Γραμμάρια
Τεμάχια
Τεμάχια
Ορτύκι
25 Χ 30
11
70
140
Κότα
40 Χ 50
45
24
54
Κότα
43 Χ 50
53
24
48
Πέρδικα
30 Χ 40
12 – 14
42
84
Φασιανός
35 Χ 46
30 – 35
30
60
Φραγκόκοτα
35 Χ 49
45
30
60
Φραγκόκοτα
38 Χ 49
50
24
54
Πάπια
46 Χ 60
70
20
40
Πάπια
46 Χ65
75
16
32
Γαλοπούλα
46 Χ 66
70
16
32
Γαλοπούλα
50 Χ70
85
12
28
Χήνα
65 Χ 100
120
6
15
Χήνα
68 Χ 106
140
4
10


Αυγά που δεν πρέπει να τοποθετούνται στην εκκολαπτική
Αυγά μπαγιάτικα, με ανώμαλη μορφολογία, λεπτό ή σπασμένο κέλυφος, μικρό μέγεθος και γενικά ελαττωματικά δεν πρέπει να τοποθετούνται στην εκκολαπτική μηχανή
Που να τοποθετηθεί η εκκολαπτική μηχανή
Επιλέγουμε έναν χώρο με σταθερή θερμοκρασία μεταξύ 16ο C και 26ο C, έστω και αν η μηχανή μπορεί να λειτουργήσει σε έναν χώρο που η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει τους 31ο C, με σχετική υγρασία μεταξύ 45% και 55%, χωρίς μυρωδιές, καλά αεριζόμενο και με όχι ξηρή ατμόσφαιρα και με κλειστές πόρτες και παράθυρα για την αποφυγή ρευμάτων. Ο φωτισμός πρέπει να είναι χαμηλός και η εκκολαπτική πρέπει να τοποθετηθεί σε οριζόντιο ξύλινο σταθερό επίπεδο τουλάχιστον 80 εκ. από το δάπεδο.
Η εκκολαπτική πρέπει να απέχει από θερμαντικά ή ψυκτικά σώματα που αλλοιώνουν την εσωτερική της θερμοκρασία. Στον χώρο της εκκολαπτικής δεν πρέπει να υπάρχουν άλλα ζώα ή πτηνά, ούτε και οι νεοσσοί μετά την εκκόλαψη. Δεν πλένουμε με νερό κοντά στην εκκολαπτική για την αποφυγή ηλεκτροπληξίας.
Προσοχή χρειάζεται τους ζεστούς μήνες, που πιθανώς ο χώρος της εκκολαπτικής θα υπερθερμαίνεται, οπότε θα χρειάζεται ψύξη, αλλά και τους κρύους μήνες που θα χρειάζεται θέρμανση.
Οδηγίες εκκολάψεως
Α) Να χρησιμοποιούμε φρέσκα αυγά το πολύ 6-7 ημερών, κανονικού σχήματος και βάρους.
Β) Εάν η μηχανή δεν έχει αυτόματη περιστροφή, να περιστρέφουμε τα αυγά 2 φορές την ημέρα (πρωί και βράδυ) προτιμότερο χωρίς να ανοίγουμε την μηχανή, αλλά με την ράβδο περιστροφής (εάν υπάρχει).
Γ) Συμπληρώνουμε με χλιαρό νερό κάθε 2 ημέρες ή όποτε τελειώνει.
Σημείωση : Οι ανωτέρω ενέργειες Α,Β και Γ, πρέπει να σταματούν 3 ημέρες πριν την αναμενόμενη εκκόλαψη, άρα την τρίτη μέρα πριν την εκκόλαψη πρέπει να φροντίσουμε οι δεξαμενές να είναι γεμάτες, και το καπάκι να παραμείνει κλειστό στο ίδιο διάστημα.
Δ) Σε κάθε περιστροφή των αυγών να ελέγχουμε την στάθμη του θερμομέτρου που πρέπει να παραμένει στην κόκκινη ένδειξη. Μικρή απόκλιση δεν δημιουργεί πρόβλημα ειδικά όταν οφείλεται στην κίνηση των πρώτων εκκολαπτόμενων νεοσσών.
Ε) Εάν έχουμε λίγα αυγά προς εκκόλαψη, τοποθετούμε τα αυγά με τέτοιο τρόπο που να μην είναι συγκεντρωμένα σε μια πλευρά μόνο, αλλά να επιτρέπουν την ομοιόμορφη κυκλοφορία του αέρα.
ΣΤ) Την έκτη με έβδομη μέρα μπορούμε να ωοσκοπήσουμε τα αυγά και να αφαιρέσουμε τα μη γονιμοποιημένα.
Ζ) Εάν εκκολάπτουμε αυγά υδροβίων (χήνα – πάπια), θα πρέπει από την ένατη ημέρα να ανοίγουμε το καπάκι κάθε μέρα για 15 με 20 λεπτά για να “κρυώνουν” και πριν κλείσουμε το καπάκι να τα ψεκάζουμε με χλιαρό νερό. Φυσικά τις τρεις τελευταίες ημέρες αυτές οι επεμβάσεις πρέπει να σταματάνε.
Η) Την πρώτη από τις τρεις τελευταίες ημέρες αφαιρούμε εάν υπάρχουν διαχωριστικά, για να έχουν χώρο οι νεοσσοί, μετακινούμε την βάση των αυγών σε ίσες αποστάσεις από τα τοιχώματα και τοποθετούμε οριζοντίως δύο διαχωριστικά στα κενά για να μην πέσουν οι νεοσσοί στο νερό.
Θ) Μετά την εκκόλαψη οι νεοσσοί παραμένουν για 24 ώρες στην μηχανή για να στεγνώσουν και μετά τοποθετούνται σε ζεστό αναθρεπτήριο.
Ι) Μετά την απομάκρυνση των νεοσσών καθαρίζουμε την μηχανή με ένα υγρό πανί και απολυμαίνουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Α) Εάν είναι δυνατόν να μην τοποθετούμε προς εκκόλαψη αυγά διαφορετικών πτηνών ή σε διαφορετικές ημερομηνίες. Εάν παρατηρούμε δυσάρεστη οσμή κατά την επώαση ή θάνατο των νεοσσών, απολυμαίνουμε την μηχανή άδεια (και σβηστή) με κατάλληλο απολυμαντικό.
Β) Κατά την διάρκεια της επώασης δεν πρέπει να σχηματίζεται υγρασία στο καπάκι. Εάν δημιουργηθεί αυτό ανυψώνουμε το καπάκι λίγο μέχρι να φύγει η υγρασία και ξανακλείνουμε. Αντιθέτως κατά την διάρκεια της εκκόλαψης η υγρασία στο καπάκι είναι φυσιολογική.
Γ) Σε περίπτωση διακοπής του ρεύματος για 5–6 ώρες δεν υπάρχει πρόβλημα εφόσον το καπάκι παραμείνει κλειστό. Σε περίπτωση μεγαλύτερης διακοπής μετακινούμε την μηχανή σε ζεστό χώρο και ανοίγουμε το καπάκι.
Μετά την εκκόλαψη
Ελέγχουμε τα μη εκκολαφθέντα αυγά για τους λόγους μη εκκολάψεως και κάνουμε τις διάφορες ρυθμίσεις που πιθανώς χρειάζονται.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ
Το θερμόμετρο της μηχανής, χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της θερμοκρασίας μόνο, και συνήθως έχει ρυθμιστεί στο εργοστάσιο με όργανα ακριβείας στους 1000 F (37.80 C). Εάν χρειαστεί να ρυθμιστεί για κάποιο λόγο, η αύξηση της θερμοκρασίας επιτυγχάνεται συνήθως με την περιστροφή της ρυθμιστικής βίδας δεξιόστροφα ενώ η μείωση αριστερόστροφα. Χρησιμοποιούμε την ένδειξη της ενδεικτικής λυχνίας η οποία ανάβει όταν λειτουργεί το θερμαντικό στοιχείο.


       ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΚΚΟΛΑΨΕΩΣ

Είδος αυγού
Διάρκεια εκκολάψεως (ημέρες)
Περιστροφή αυγών
Ορτύκι
16 – 17
Από 1η έως 14η ημέρα
Κότα
20 – 21
Από 1η έως 18η ημέρα
Πέρδικα
23 – 24
Από 1η έως 20η ημέρα
Φασιανός
24 – 25
Από 1η έως 21η ημέρα
Φραγκόκοτα
26 – 28
Από 1η έως 23η ημέρα
Πάπια
27 – 28
Από 1η έως 25η ημέρα
Γαλοπούλα
28 – 30
Από 1η έως 26η ημέρα
Χήνα
29 – 30
Από 1η έως 27η ημέρα
Χηνόπαπια
34 – 35
Από 1η έως 31η ημέρα
Παγώνι
28 – 29
Από 1η έως 25η ημέρα


Σημείωση
Οι παραπάνω μέρες είναι ενδεικτικές του είδους και ποικίλλουν για τις διάφορες κατηγορίες τους (φασιανοί και θηραματικά).
Το ποσοστό υγρασίας ποικίλλει κατά την διάρκεια της επώασης και εκκόλαψης, και για την κότα είναι 52% και 62% αντίστοιχα, για δε τον φασιανό και την πέρδικα 38-43% και 56-62%.
Κλώσες
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ωραιότερο θέαμα είναι της κλώσας με τα κλωσόπουλα της.
Σαφώς δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ράτσες που να είναι κλώσες, αλλά κάποιες είναι πολύ καλές κλώσες, άλλες μέτριες και άλλες δεν κλωσάνε καθόλου.
Για να “καθίσει” μία κότα στα αυγά της θα πρέπει να βρει το κατάλληλο περιβάλλον που κατά την γνώμη της είναι ασφαλές. Συνήθως δεν προτιμάνε τις βιομηχανικές φωλιές που τοποθετούμε εμείς, αλλά διαλέγουν ένα σκοτεινό και καλά κρυμμένο σημείο για να κλωσήσουν. Ειδικά σε μεγάλους κήπους με διάφορες εγκαταστάσεις, μηχανήματα, παλέτες, καλάθια, ακόμα και παλιά ελαστικά και πυκνή βλάστηση, επιλέγει η κότα την κρυψώνα της όπου γεννάει τα αυγά της καλά κρυμμένα, και κατά τα άλλα συνεχίζει να συμπεριφέρεται κανονικά.
Μόλις συμπληρώσει ικανό αριθμό αυγών, “εξαφανίζεται” κυριολεκτικά και μετά από την εκκόλαψη εμφανίζεται πολύ περήφανη με τους νεοσσούς της. Οι νεοσσοί από τις πρώτες ημέρες βοσκάνε κοντά πάντα με την μητέρα τους και σκαλίζουν το έδαφος μιμούμενοι και εκπαιδευόμενοι από αυτήν. Μόλις κρυώσουν, ή το βράδυ, βρίσκουν καταφύγιο κάτω από το πτέρωμα της μητέρας τους. Είναι πολύ συνηθισμένο εάν έχουμε έναν κόκορα με μία κότα να συμπεριφέρονται σαν αντρόγυνο, με το κόκορα να προσέχει την φωλιά όσο η κότα κλωσάει, και όταν βγούνε οι νεοσσοί να τα προσέχουν μαζί, επιτιθέμενοι σε όποιον απειλήσει τους νεοσσούς.
Καλό είναι πριν την εποχή που αναμένουμε τις κότες μας να κλωσήσουν (Άνοιξη), να τους κάνουμε μία προληπτική αποπαρασίτωση, εσωτερικά με κάποιο ανθελμινθικό και εξωτερικά με κάποια παρασιτοκτόνο σκόνη επιπάσεως, ούτως ώστε να μην έχουν ενοχλήσεις κατά την διάρκεια του κλωσήματος και αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα αυγά τους.
Ανάθρεψη
Εάν οι κότες μας κλωσάνε τα αυγά τους, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο, απλώς να έχουμε τον νου μας σε εξωτερικούς κινδύνους, αρπακτικά πουλιά, γάτες, σκύλους, αλεπούδες κ.λ.π. και κάποια προστασία σε περίπτωση κακοκαιρίας που είναι πιθανόν να βραχούνε οι νεοσσοί και να ψοφήσουν.
Η κλώσα θα εκπαιδεύσει τους νεοσσούς της στην ανεύρεση της τροφής και του νερού (χαμηλές ποτίστρες χρειάζονται) και θα τους παρέχει την ζεστασιά της όποτε την χρειάζονται.
Από την μάνα κλώσα περνάει αποτελεσματικά η ανοσία της σε διάφορες αρρώστιες στους νεοσσούς.
Εάν όμως εκκολάπτουμε μόνοι μας τους νεοσσούς με την εκκολαπτική μηχανή, αφού τους αφήσουμε για 24 ώρες μετά την εκκόλαψη στην μηχανή για να στεγνώσουν, θα πρέπει να τους μεταφέρουμε σε κατάλληλα θερμαινόμενα αναθρεπτήρια για διάστημα περίπου ενός μηνός με θερμοκρασία μειούμενη από την πρώτη μέρα στους 350 Κελσίου έως την θερμοκρασία του περιβάλλοντος την τελευταία ημέρα. Απαραίτητη είναι φυσικά η διατροφή τους με κατάλληλο φύραμα νεοσσών και η παροχή καθαρού πόσιμου νερού και περιβάλλοντος.


Πηγη:fancypoultry..

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΜΟΥ







Collie

ΟΝΟΜΑ: Collie
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Σκωτία
ΜΕΓΕΘΟΣ: Μεσαίου μεγέθους
ΤΡΙΧΩΜΑ: Μακρύ



Ιστορία
Η εμφάνισή  του υπολογίζεται στο 1500 και προέρχεται από τη Σκωτία. Είναι ποιμενικός σκύλος, αν και σπανίως σήμερα χρησιμοποιείται για αυτό το σκοπό. Σκύλος της φυλής αυτής πρωταγωνίστησε σε
τηλεοπτική σειρά και από τότε έγινε εξαιρετικά δημοφιλής παγκοσμίως. Μάλιστα, από το όνομα που είχε ο σκύλος στη συγκεκριμένη σειρά, πολλές φορές η φυλή αυτή αναφέρεται και ως "Lassie".

Χαρακτηριστικά
Ύψος: 51-61 εκ.
Βάρος: 18-30 κ.
Χρώμα τριχώματος: Το τρίχωμα συνήθως είναι μακρύ, ίσιο και πλούσιο. Καλύπτει όλο το σώμα εκτός από το κεφάλι και τα άκρα. Σπανιότερο είναι το κοντό τρίχωμα με μέτρια σκληρή υφή. Ο χρωματισμός ποικίλλει και είναι συνδυασμός του λευκού με το μαύρο και το καστανοκόκκινο.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Χαρακτηριστικό γνώρισμα της φυλής αυτής είναι το πολύ μακρύ και οξύληκτο επιρίνιο. Τα αυτιά είναι μεσαίου μεγέθους, όρθια και η άνω άκρη πέφτει προς τα εμπρός. Η ουρά καλύπτεται από πλούσιο τρίχωμα, εκφύεται χαμηλά και έχει τοξοειδές σχήμα.
Χαρακτήρας
Ως ποιμενικός σκύλος, έχει αντοχή και είναι αρκετά δραστήριος. Μπορεί να τρέχει ακούραστα όλη μέρα και σίγουρα οι απαιτήσεις του σε άσκηση μπορούν να  εξαντλήσουν τον ιδιοκτήτη του. Είναι αρκετά έξυπνος, πιστός, εκπαιδεύεται εύκολα και είναι εξαιρετικός ως κατοικίδιο. Τα χαρακτηριστικά αυτά τον κάνουν πολύ καλή επιλογή για παιδιά, με τα οποία δείχνει να τα πηγαίνει πολύ καλά και να έχει την τάση να τα προστατεύει.
Κάλο είναι να ξέρετε και...
Η μέση διάρκεια ζωής είναι 13 έτη.
Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα υγείας. Με κάποια μεγαλύτερη συχνότητα από άλλα νοσήματα εμφανίζονται ο υποθυρεοειδισμός, κάποια δερματικά προβλήματα, και κάποιες μορφές καρκίνου.
Οι πιο κοινές αιτίες θανάτου είναι τα γηρατειά και η νεφρική ανεπάρκεια.




ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ














Αμπέλι

Το αμπέλι, ή κλήμα είναι αγγειόσπερμο φυτό, ανήκει δε στην τάξη των Ραμνωδών και στην οικογένεια των Αμπελοειδών, με πολλές ποικιλίες που καλλιεργούνται στις εύκρατες περιοχές της γης. Το αμπέλι καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό του, το σταφύλι, ενώ και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται στη μαγειρική (ντολμάδες). Τα σταφύλια μπορούν να καταναλωθούν ως έχουν ή να χρησιμοποιηθούν είτε για γλυκίσματα (γλυκό του κουταλιού) είτε για την παρασκευή σταφίδων, κρασιού, άλλων οινοπνευματωδών ποτών όπως το τσίπουρο και τελικά οινοπνεύματος (αιθανόλης).

Μυθολογία-Προϊστορία-Ιστορία 

Συμφωνά με την ελληνική μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και τηςΑριάδνης. Σε άλλο μύθο ο Στάφυλος ήταν βοσκός του βασιλεία της Αιτωλίας Οινέα. Καθώς έβοσκε τις κατσίκες του, παρατήρησε ότι μια από αυτές τρώγοντας συνέχεια ένα συγκεκριμένο καρπό πάχαινε περισσότερο από τις άλλες. Μάζεψε τότε αρκετούς και τους πρόσφερε στον βασιλιά του. Εκείνος παρασκεύασε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε "οίνο", στον δε καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι).
Το αμπέλι και η οικογένεια του ήταν γνωστά από την παλαιολιθική εποχή. Σε ανασκαφές που έγιναν βρέθηκαν απολιθώματα οινοφόρου αμπέλου που χρονολογούνται από την ηώκαινη εποχή. Επειδή το αμπέλι δεν αντέχει το ψύχος, κατά την εποχή των παγετώνων εγκλιματίστηκε στις παραμεσόγειες περιοχές και στις περιοχές της Κασπίας θάλασσας.
Τα αμπέλια ξεκίνησαν να καλλιεργούνται από την εποχή του χαλκού, καθώς κουκούτσια από σταφύλια βρέθηκαν σε κατοικίες της εποχής αυτής. Επίσης σε επιγραφές γίνονται αναφορές στην άμπελο, ενώ παραστάσεις σε τοίχους απεικονίζουν ανθρώπους να καλλιεργούν αμπέλια και να μαζεύουν σταφύλια. Οι εικόνες και οι γραφές αυτές χρονολογούνται στα 2.500 χρόνια π.Χ.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, η πρώτη καλλιέργεια αμπελιού έγινε στην Κρήτη, ενώ για κάποιους άλλους στη Θράκη και χρονολογούνται γύρω στο 1.000 π.Χ. ΟΌμηρος αναφέρεται στο αμπέλι και το κρασί με τις ονομασίες οίνη, Οινόη, οινιάδα και άλλα. Στη συνέχεια οι Έλληνες και οι Φοίνικες μετέφεραν αμπέλια στην Ιταλική χερσόνησο και ηΣικελία έγινε κέντρο παραγωγής σταφυλιών.
Γύρω στο 600 π.Χ. Φοίνικες διέδωσαν την καλλιέργεια του αμπελιού στη Γαλλία και την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το αμπέλι φτάνει στη Βρετανία. Το 13ο αιώνα μ.Χ. οι Άραβεςπροωθούν την καλλιέργεια του αμπελιού στην Ισπανία και την Πορτογαλία και μέχρι το 17ο αιώνα το αμπέλι ήταν γνωστό σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Στην συνέχεια μεταφέρθηκαν Ευρωπαϊκά αμπέλια στην Αμερική αλλά καταστράφηκαν μετά από μεγάλη επιδημία φυλλοξήρας, ενός εντόμου του εδάφους που προσβάλλει τις ρίζες του φυτού με αποτέλεσμα αυτό να ξεραίνεται. Συνέπεια αυτού ήταν να καλλιεργηθούν άγριες ποικιλίες ντόπιων αμπελιών ανθεκτικών στο έντομο, οι οποίες στις αρχές του 18ου αιώνα έφτασαν να καλλιεργούνται στηνΑγγλία και στη Γαλλία. Όμως τα αμπέλια αυτά προσβλήθηκαν από διάφορες άλλες ασθένειες που κατέστρεψαν το 70% των καλλιεργειών. Η λύση δόθηκε με τον εμβολιασμό άγριων αμερικάνικων αμπελιών και τη δημιουργία ανθεκτικών υβριδίων.

Μορφολογία-Πολλαπλασιασμός 

Το αμπέλι είναι πολυετές φυτό και αναπτύσσεται γρήγορα. Ο κορμός του έχει πολλαπλές διακλαδώσεις και αρκετούς βραχίονες και βλαστάρια. Ο φλοιός των ξυλωδών τμημάτων βγαίνει σε λωρίδες και αποχωρίζεται. Οι βλαστοί στην πορεία του χρόνου γίνονται ξυλώδεις βραχίονες που ονομάζονται βέργες, κληματόβεργες ή κληματίδες.
Το κλήμα έχει βλαστούς και κληματίδες διαφόρων ηλικιών. Κάθε βλαστός έχει τη βάση και την κορυφή που αυξάνεται, διάφορους κόμπους, φύλλα αλλά και τα βασικά διακριτικά του αμπελιού που είναι οι έλικες, με τη βοήθεια των οποίων μπορεί να αναρριχάται. Ακόμα τους μεσοκάρδιους βλαστούς και τις ταξιανθίες που εξελίσσονται σε σταφύλια.
Τα φύλλα του αμπελιού είναι μεγάλα, παλαμοειδή και φύονται από το βλαστό με ένα μίσχο. Το σχήμα τους είναι χαρακτηριστικό και παρουσιάζει διαφορές ανάλογα με την ποικιλία και το είδος, όπως διαφορές παρουσιάζει το χρώμα, το χνούδι στην κάτω επιφάνεια και το μέγεθος.
Τα μάτια, μικροί κόμποι δηλαδή από τους οποίους φυτρώνουν οι βλαστοί, βρίσκονται στις μασχάλες των φύλλων και είναι 2 ειδών, αυτά που βγαίνουν μαζί με τους βλαστούς και δίνουν μακριά βλαστάρια, και αυτά που βγαίνουν μετά από μία περίοδο αργότερα από τους βλαστούς και δίνουν μικρά βλαστάρια. Επίσης υπάρχει στη βάση του κλίματος μία επιμήκυνση, που λέγεται στεφάνη, πάνω στην οποία υπάρχουν μικρά νεκρά μάτια, που λέγονται φυλλίτες. Πάνω από την στεφάνη υπάρχει ένα άλλο μάτι που λέγεται τυφλό ή τσίμπλα, που σε ορισμένες περιπτώσεις δίνει βλαστάρια.
Ο πολλαπλασιασμός των κλημάτων γίνεται με τις κληματόβεργες και με δύο τρόπους: με μόσχευμα ή με εμβολιασμό. Στην περίπτωση του μοσχεύματος λαμβάνεται κληματόβεργα από κλίμα μέσης ηλικίας. Θα πρέπει οπωσδήποτε η κληματόβεργα να έχει μάτια και στο κάτω και στο πάνω μέρος της. Η θερμοκρασία που είναι ευνοϊκή για τη ριζοβόληση είναι από 23-29 βαθμούς .Στη συνέχεια η κληματόβεργα φυτεύεται σε δοχείο, κατά προτίμηση σιδερένιο, στο οποίο υπάρχει χώμα υγρό και λίγη κοπριά. Όταν η βέργα ριζοβολήσει καλά και βγουν τα πρώτα μικρά φύλλα τότε μεταφυτεύεται στο οργωμένο χωράφι. Η διαδικασία του εμβολιασμού είναι δύσκολη. Διαλέγεται βέργα από μικρό κλίμα. Πρέπει να υπάρχει αρκετή υγρασία στην ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια το αμπέλι που θα δεχθεί το μόσχευμα σχίζεται, και τοποθετείται η κληματόβεργα, η οποία δένεται. Το τμήμα της ενώσεως της βέργας και του αμπελιού σκεπάζεται καλά με λάσπη.

Κλάδεμα 


Το κλάδεμα των αμπελιών είναι απαραίτητο και γίνεται συνήθως το χειμώνα. Υπάρχει και το χλωρό κλάδεμα που γίνεται αργότερα και όταν το κλήμα έχει βλαστήσει, αλλά αυτό έρχεται απλά να συμπληρώσει το χειμωνιάτικο. Το χειμωνιάτικο κλάδεμα γίνεται από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο, αλλά ο πιο κατάλληλος μήνας είναι ο Ιανουάριος. Κόβονται όλα τα κλαδιά και αφήνονται 3-4 κληματόβεργες που φέρουν μάτια. Ανάλογα με την ποικιλία χρειάζεται να παραμείνουν στην κληματόβεργα 2-4 μάτια και οπωσδήποτε ένα τυφλό μάτι (τσίμπλα). Με τα χλωρά κλαδέματα βελτιώνονται τα χαρακτηριστικά του αμπελιού και επιδιώκονται καλλίτερα καλλιεργητικά αποτελέσματα, η αύξηση της παραγωγής και η βελτίωση της εμφάνισης του κλήματος.

Τρύγος 

Ο τρύγος είναι η τελευταία φάση της δραστηριότητας της αμπελοκομίας και αφορά το μάζεμα των σταφυλιών. Ο καθορισμός του χρόνου του τρυγητού έχει μεγάλη σημασία για την ποιότητα των σταφυλιών. Σε γενικές γραμμές ο τρύγος γίνεται τους μήνες Αύγουστο-Σεπτέμβριο. Τα σταφύλια που είναι έτοιμα για μάζεμα πρέπει να είναι ώριμα και ο βαθμός ωριμότητας βρίσκεται είτε εμπειρικά με το μάτι, ή με δοκιμή στη γεύση, είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα), όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού.
Παραδοσιακά τα τρυγημένα σταφύλια συγκεντρώνονται σε ειδικά κοφίνια (τρυγοκόφινα) ή σε μεγάλα πλαστικά δοχεία χωρητικότητας 20 κιλών. Για την κοπή των τσαμπιών χρησιμοποιούνται ειδικοί σουγιάδες, ψαλίδια ή λεπίδες. Στην ελληνική ύπαιθρο ο τρύγος, μαζί με το πάτημα των σταφυλιών που τον ακολουθούσε, ήταν μια από τις σημαντικότερες αγροτικές εργασίες και γινόταν αφορμή για γιορτή, συνοδευόμενος από τα ανάλογα έθιμα.

Ποικιλίες 

Υπάρχουν πάμπολλες ποικιλίες αμπελιών που βασικά διακρίνονται σε ποικιλίες που είναι κατάλληλες για παραγωγή κρασιού, σε αυτές που προορίζονται για παραγωγή σταφυλιών για επιτραπέζια χρήση, αυτές που είναι κατάλληλες για παραγωγή σταφίδας και τέλος ποικιλίες που προορίζονται για παραγωγή χυμών, κοκτέιλ και κονσερβών.
Στην Ελλάδα οι κυριότερες ποικιλίες είναι:
§                     Για λευκό κρασί: Ασύρτικο, μοσχάτο Σάμου, Ρομπόλα, Σαββατιανό, Ντομπίνα, κακοτρύγης,Μαλαγουζιά, Μονεμβασιά
§                     Για κόκκινο κρασί: Ροδίτης, Φιλέρι, μαύρο Νεμέας, Καμπερνέ, μαύρο Νάουσας, Λιάτικο, Μαυρορωμαίκο, Μαυροδάφνη, Μανδηλαριά, Βερτζαμί, κόκκινο Λήμνου, Κοτσιφάλι.
§                     Για επιτραπέζια σταφύλια: Αβγουλάτο, Ροζακί, Μοσχάτο Αμβούργου, Αετονύχι, επιτραπέζια σταφίδα, Καρντινάλ, Φράουλα.
§                     Για σταφίδες: Σουλτανίνα, Κορινθιακή σταφίδα.


πηγη:
Βικιπαίδεια.